Hét dilemma bij brandpreventie: Gemeente stelt andere eisen dan verzekeraar

Steeds meer bedrijven lopen er bij brandpreventie tegenaan: de gemeente eist het één, de verzekeraar het ander. Wat doe je in zo’n situatie? Aan wet- en regelgeving valt niet te tornen. Dus hoe kom je dan tot een oplossing waarin sprake is van balans in de belangen van bedrijf en verzekeraar? Goede preventie, 100% dekking, tegen aanvaardbare kosten?

‘We hebben het onlangs nog aan de hand gehad’, vertelt Armand Garabedian, Senior Practice Leader Food & Feed bij Meijers.
‘Een foodproducent waar de gemeente een dikke, brandwerende muur tussen twee compartimenten van de productielocatie eiste. En een verzekeraar die de aanleg van een sprinklerinstallatie als voorwaarde stelde voor het sluiten van een nieuwe brandverzekering. Het bedrijf in kwestie werd plots met torenhoge investeringen geconfronteerd.’

Verschil tussen belangen
Niemand wil natuurlijk brand, dat is een inkoppertje. Maar volgens Garabedian ligt de oorzaak van de uiteenlopende eisen in een verschil tussen de belangen van de gemeente en de verzekeraar. ‘Eenvoudig gezegd: de gemeente is verantwoordelijk voor een zo veilig mogelijke omgeving. Dat betekent zoveel mogelijk voorkomen dat de brandweer moet uitrukken. Als dat toch nodig is, dan ligt de nadruk op het redden van levens en het behoeden van bewoners en bedrijven in de omgeving voor overlast. De gemeente baseert zich daarbij op wetten en regels die hiervoor in het leven geroepen zijn. Ook de verzekeraar wil geen brand en ongelukken. Vanuit het zakelijke belang wil de verzekeraar een zo klein mogelijke kans op een hoge schade-uitkering. Daarbij kijkt de verzekeraar niet alleen naar de directe schade, maar met name ook naar de indirecte rook- en roetschade aan producten, voorraden en de productieruimtes. De nadruk hierbij ligt op de continuïteit van de onderneming en de business.'

‘De gemeente houdt zich aan de wetten en regels. Die zijn een gegeven.’

Vertrouwen tussen partijen
Garabedian benadrukt dat juist in dit soort gevallen het verzekeringsintermediair een belangrijke rol kan spelen. ‘Schakel ons daarom altijd tijdig in’, pleit hij. ‘Een van onze risk engineers brengt de specifieke bedrijfssituatie in kaart. De bevindingen ten aanzien van al genomen brandpreventiemaatregelen en de aanwezige brandrisico’s worden vastgelegd in een uitgebreid, onafhankelijk inspectierapport. Wij presenteren het inspectierapport aan bedrijf en verzekeraar en gaan samen met hen in gesprek over welke risico’s er zijn en wat reële preventiemaatregelen zijn. De belangen en inspanningen van beide partijen komen op tafel te liggen en worden besproken. In de basis wordt daarmee onderling vertrouwen gekweekt. En dat is een essentieel uitgangspunt in de onderhandelingen.’

Balans in belangen
In dit geval was de vraag of het bedrijf bij een onverhoopte brand wel op dezelfde locatie het bedrijfspand zou kunnen of mogen herbouwen. ‘Op basis van dat gegeven en een uitgebreid inspectierapport besloot de verzekeraar de eis voor een sprinklerinstallatie te laten vervallen’, vertelt Garabedian. ‘Dat scheelde een forse investering. Als intermediair stellen wij de specifieke situatie bij de klant en het daarbij horende risicoprofiel altijd centraal. Maar we kiezen nadrukkelijk geen partij voor klant of verzekeraar. We bemiddelen op basis van realisme. Wat zijn de aanwezige risico’s? Wat is er vanuit de verzekeraar gedacht nodig om 100% dekking toe te kunnen zeggen? En wat zijn daarbij dan reële preventiemaatregelen die de klant moet treffen? Zo kom je tot een balans in belangen. Bedrijfscontinuïteit voor de klant. En een aanvaardbare beperking van het financiële risico voor de verzekeraar.’

‘Een risk engineer brengt de specifieke bedrijfssituatie in kaart. Al genomen preventiemaatregelen en nog aanwezige brandrisico’s.’